Yaşadığım ve ait olduğumu hissettiğim bu hayal dünyası beni gerçeklerden uzaklaştırıyor giderek. Herşeyde bana karşı bir tavır görüyorum. Bencil ruhumu ve bedenimi tatmin edecek bir sebep kalmayınca da gözyaşlarıma teslim oluyorum. Kendimi açık ve seçik olarak ifşa etmek ise bir ayrıcalık değil...sadece acizliğimin bir göstergesi olarak karşıma çıkıyor. Ben maalesef kendimi bulamıyorum.Bu ben değilim. Ben hiçbirşey değilim.
Yapamıyorum,başaramıyorum...içinize giremiyorum,konuşmalarınızın konusu olamıyorum,ilgi çekici değilim zaten,serzenişlerimle ancak size rahatsızlık verebilirim.Benden vazgeçmeniz konusunda ikna kabiliyetim hayli yüksek anlayacağınız. Bu andan itibaren bana ait olmayan bu blog sitesindeki son yazımı yazmak istedim böylece...
Olmuyor. güzel bir gelecek, mutlu bir yaşam sunamıyorum sana,size...kişiliğim bilincimin gerisinde hareket ediyor çünkü...kafamda kurduğum insanlar, olaylar ve içimdeki ben-ler ile yaşıyorum...ya da gayret ediyorum. herşeyi mahvediyorum her türlü basitliği yapıyorum. kendimden nefret ediyorum. neyim ki ben zaten...yeter artık! hepinizden,her türlü akla yatkın varlıktan korkuyorum.
Benden uzak durun da rahatça öleyim burada.
