Bazen öyle bir söz, öyle bir kelime ve öyle bir yalınlık dikilir ki karşımıza, kendiliğimizin anlamı ve bunun bize aktarılışı karşısında apaçık yenilir ruhumuz... Bu farkında olma durumu karşısında tir tir titreriz, sinirlerimiz dalgalanır, ağlar, sallanır, çöker bedenimiz ve elimizde durmakta olan kâğıt parçalarının, bunu yazan insanın zihni ve gizemi bizi ne kadar da çarpar bilseniz ey canım okur, hayatın ne kadar tesadüfî, Kandemir Konduk dizisi kıvamında ve bir o kadar da gerçekçi, kalbimizin en hassas yerlerine dokunduğunu. .
Fekat bütün bunları bize hissetiren ışık saçan ruh; silahlarla ve karanlıklarla heba edilmiş… İnsanlar uyuşturucularla, korkularla susturulmuş. . .zamanla da her şey unutulup sessizliğe boğulmuş. . .yinede bu ruhu - bu güzel insanı- her daim hatırlamak, anmak ister gönül…Faili,azmettiricisi ve envai çeşit çıkar sağlayanı yakalanan yarınlar dilerim
1 yorum:
Etrafa bilinçsizce yaydığımız kirler yüzümüze yapıştı. Nasıl olsa, havada bana bulaşmaz dedik, kaybettik.
Değer kavramı çöktü, en azından manen.
Yorum Gönder