Cuma, Eylül 12, 2008

"ben"i sarar melankoli falan.

üslubu da çalıyor gizlice kapı komşusu, taşınırken apartmanınızdan. çok zevk almış, diyor görenler. sonra gidiyor; noir plus noir bir havada havasını atıyor. anlayana davul zurna. halbusü yok bir gören, zifir ortalık.
kendine bir yer bulamamış; kendi iç çekişlerinden bir türlü kopamamış mahlukatlar başka bir yere tutunmaya çabalarken nasıl olur da elini ilk tutandan bu kadar kolay uzaklaşabilir? kolay mıydı, cennetten kovdurup kendini, sonra başka bir cehennemde zebanilere kendini takdim etmek? üslubu yapışmışsa, çıkarır ZAMAN'la, ACE'yle. benlikler "cırt"lamaz hem o zaman.

anlam havuzunda birlikte boğulmuş ruhların gider deliğinden birlikte akıp gidememesi ne kadar sıradan. artık. arttık. atıldık. attık. attıklarımızla çoğaldık. atıldığımızla kaldık..
giderin ne?

Hiç yorum yok: