Çok kişilikli kişiliksizleştirilmelere rağmen çok bölümlü ve çok uluslu kültür emperyalizmiyle yoğrulmuş kütlede yanan varlığın kafaya,ruha ve kendiliğine zerk ettiği varoluş olgusu ve evrendeki yerini sorgulama ihtiyacığıyla yazılıyor bütün bu satırlar. Kendini ortaya koymak orta malı olmaktan güzel şey yok belki de, insan bilinmek istiyor,gösteriyor ama elletmiyor a evet,herkesin biraz tapılası geldi,zaman yakışmıyor bizlere. Kendi kurduğu oyunlara derin anlamlar yükleyerek sahneye fırlayan başarılı oyunculardan biri olabilenzi.Fakat geride bırakılan izlerin yok olacağını bilmenin getirdiği saçma sapan bir maske var herkeslerin yüzünde,anlamsızlığı bildiği halde herşeye devam etme gücünü kendi içinde bulabilmek, nayır nolamaz nihilist bir bok mu oluyorum yoksa,e herhalde, aslında sabit fikirli sabitliliklerle beraber gelen kendine güvenle yanan ruh durumlarında insan daha başarılı oluyor hayatta ama işte hangi hayat,hangi ruh,hangi inanç,hepsi eğilip bükülüyor,sevgi, duygu...kendimle...ulussuz,sınırsız,duygusuz boş beyinli bir tüketici kitlesinin içinde çifte emperyalizmle birbirini yok eden tek bir ulusun çift taraflı yüzünün içe bakan kısmında sırıtıp duran; her boku gören ama hiçbirşeyi düzeltmeyen sözüm ona şehirli küçük burjuvalıktan istifa etmek için başvurulacak bir kurum arıyarak sevimli olunabilir.
Felaket marşlarından bir guble daha sunduk sizlere.Gerçeği haykırmak sadece onu görüp de bir şekilde sonunda umursamayacak insanların sayısını arttırmaktan fazla bir şey yapmamakta,herkes kendi kapısının önünü süperse
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder