Uyuşturulmama halinde yaşamaktan dolayı evrildiğim robottan dolayı pişman olmaya başlama vakti geldi. Birinci tekil kişiyle sıkıntıları haykırmak ne kadar zorlaştı be sayın okur. Herkes o kadar büyük egolarla ayrıntı ve duygu insanı olduğunu lanse ediyor ki aslında hiçbir duygu ve düşüncenin önemi kalmadığını düşünüyorum. Herkesin kişiliği, betimleme denizi içinde kendini beğenmiş anlamlar bütününün bir özeti niteliğinde. ,herkesin yanında başka bir insana dönüşüveriyor insanlar ve devri daim içinde aynılaşıyoruz ister istemez bu da bizi gene başa döndürüyor. Değer yargıları dünyasının dinamiklerini eğip bükebilicek hızda zihinlere sahip olma isteğiyle boyutlar arası kopuşların getireceği fiziksel çöküşlerden muaf durumda olmak için yanıp tutuşası geliyor insanın di mi?
Bence de saçma söylemler bunlar, tiriviri ve körpe ruh dokümanlarından seçki niteliğinde ağrısız sancısız fahiş fiyata depresyon ticareti, “”en samimi ve kendinizi en yakın hissedeceğiniz acılar müessesemizin size ufak bir armağandır,şüphesiz ki hepinizin yarası en derini”” nıhaah.. Her tarafı doldurmak isteyen alt tarafı bir et değil mi? Zihinsel etçil insanlardan bir farkı olduğunu sandığı için biricik olma hakkını ellerinde tutan bütün küçük burjuva aydınlarından ebedi(ha)yat talep ediyorum –çok şakacıyız-
Birilerine kanıtlayacak bir şeyimiz olmadığı için yıllarca kaçıp saklansak da ölümsüzlük, hatırlanma ve tanrı’yı oynama isteğini bastırdığınısanangillerden bir basitlik seansına şahit olayazdınız Yine yanmak, caymak filan bile gerekebilir. Kendimden bile bahsediyorum, bu ben miyim abi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder