Cuma, Ekim 27, 2006

Ama şehir uzakta,masallardaki kadar..

Ürkütülmeyi bekleyen yanlışlar silsilesinin ilk sayfasını çevirmeden duramadığın için bütün bunlar başına gelmekte yavrucum,kendini kaç parçaya bölmekte uzmansın acaba?Ya da gerçeğin hangi çarpıklığı müzikal olarak sana senin tarafından sahnelenecek,biletler nerede satılıyor? Kaçırılan , gidilemeyen konserler için karalara bağlayıp yaslar tutan,gözleri kocaman açıp; bir jpeg,bir fotoşop narasıyla süprüntüler arasında egosunun altında ezilen bu benlik, ifade özgürlüğünü hangi otobüs durağında rehin bıraktı ulan?.?.? delirme hakkını elinde tutan bütün güç sahiplerinden talepkar bakışlarla ifşa edilebiliritemin tavan yapmasını temenni edemen,,,

Perşembe, Ekim 12, 2006

Geç Kalmış Ağıt


Kafamı otobüs camına koyup hep aynı duvarlara ve benzer sülietlere, aynı betonerme denizinin dalgalarına bakıp kaybolmaca oynarken, yüzümde hep bir gülümseme bıraktın sen ,paranoyak şizofren bir travesti ve rüyasında kuzu gören alterno hatunları ve şen profesörlerinle zihnimdeki kahkaları, yüzümde gülücükler olarak transfer ettin bre fütursuz kağıt parçası , ,siyası yakarışlar,para etrafında dönen coplar ,piyasa ekonomisi ve genel uyuşturucunun yanar döner çarklarında sende kuruyup gittin, diğer unutulmayacaklar arasında kendini unutturmaya gittin, yinede sen beni hiç tanımasan da ,benim için hep ilk ve unutulmayan bir belge olarak kalacaksın ,ruhuna el fatiha ,diğer güzelliklerle beraber rahat uyu...

Cumartesi, Ekim 07, 2006

Saygılar..

rahatınızı bozmak istemezdim..sıkıntıyla gizlenmiş ilişkilerimizi gülücükler ardına saklamak,sizleri de bu şekilde rahatsız etmek de istemezdim.halbuki benden uzakta bir yerlerde gerçek oldugunuzu,birilerinin yüzlerine basit ama yalandan uzak ifadelerle baktığınızı biliyorum.üzülmüyorum da.yok,üzülüyorum ama nedenini bilmiyorum.bunca yıl biribirimize katlandıgımız için herhalde..bırakması daha zor oldugu için katlanmayı tercih ediyoruz;bilinçli bir infaz bu oysa.sizin için daha da zor hatta..zaten ayrı mekanların,belki de ayrı tutkuların,geleceklerin insanları oldugumuz gerçeğini gözardı edip "nasılolsa bu birgün gidecek.." ümidiyle katlanma çabası gösteriyorsunuz,bu da bir başarı sizin için herhalde.."vay be," diyorsunuz evlere dağılırken.."bu günü de kurtardık,zaten bir bahane uydurup 1 ay daha görmem."ya da bu yaptığınız bazen içinize sinmeyip vicdanınızı ve beni rahatlatmak için birkaç gün daha üstüste beni görüp bu karmaşık ve garip kişiliğime katlanma zahmetinde bulunuyorsunuz..kutlanması gereken kişilersiniz aslında...ama bunu da yapamam.belki birkaç dakikalık sessizliklerde içimden geçer bu teşekkürler ama artık onu da duymak istemediğiniz için siz,kendi düşündükleriniz,birbirinize haykırdığınız asılsız yalnızlıklarınız sağır ettiği için birbirinizi...yine bir sonuca ulaşamıyoruz bu durumda ne yazıkki.neyse..zaten sadece burada size karşı bu kadar açık olabilirdim.beni dinlemediğiniz için nötrüm artık.benim dostlugum üzerine kurdugunuz bu yalan arkadaşlık için birşey söyleyemiyorum yine...saygılarımla..